Κείμενο διαλόγου για τις Τεχνολογίες Πληροφορίας και Τηλεπικοινωνιών

Παρακάτω ακολουθεί ένα κείμενο διαλόγου από τον Μιχάλη Παναγιωτάκη και τον Ματθαίο Τσιμιτάκη σχετικά με τις τεχνολογίες Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής. Έχει κατατεθεί προς συζήτηση στην ομάδα διαδικτύου του ΣΥΝ, στα πλαίσια των περισυνεδριακών και προγραμματικών εργασιών του.

Σκοπός του κειμένου είναι να ανοίξει μια συζήτηση σχετικά με το διαδίκτυο, τις τηλεπικοινωνίες και την πληροφορική η οποία θεωρούμε πως αγγίζει σήμερα πλέον, σχεδόν κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας. Θα θέλαμε τις απόψεις και την γνώμη σας επί όλων αυτών…

Εισαγωγή

Οι τεχνολογίες Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής δημιουργούν ένα νέο πεδίο ατομικής και κοινωνικής έκφρασης, αλληλεπίδρασης και μάθησης, εντός του οποίου διεκπεραιώνονται πλέον σημαντικές λειτουργίες της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής μας. Το πεδίο αυτό επιχειρείται να κυριαρχηθεί και να χειραγωγηθεί σήμερα τόσο από τις μεγάλες διεθνείς ή τοπικές επιχειρήσεις, όσο και από κρατικούς και υπερεθνικούς μηχανισμούς ελέγχου. Στο νέο αυτό πεδίο, εντός του οποίου είμαστε όλοι παραγωγοί και κοινωνοί ταυτόχρονα ενός -μεγαλύτερου από ποτέ- όγκου πληροφοριών και γνώσεων (αλλά και καταναλωτές και πωλητές όμως),
διακυβεύονται σήμερα ξανά, κοινές μας αξίες, όπως η ελευθερία της έκφρασης και μέσω αυτής η δημοκρατία. Αυτό, διότι οι δυνατότητες που παρέχονται από τις τεχνολογίες αυτές είναι και δυνατότητες κοινωνικού
και ατομικού ελέγχου και επιτήρησης, σε πρωτοφανή στην παγκόσμια ιστορία βαθμό. Είναι ανάγκη λοιπόν να ανταποκριθούμε στην πρόκληση του επαναπροσδιορισμού τους στον κυβερνοχώρο και σε όλους τους τεχνητούς χώρους της πληροφορίας, προστατεύοντας ουσιαστικά τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα όλων, απέναντι σε όσους θέλουν να τον χειραγωγήσουν προς όφελος τους και όσους τον θεωρούν απλά έναν ακόμα
χώρο εμπορευματοποίησης, δηλαδή τις νέες πολυεθνικές επιχειρήσεις της «Νέας» Οικονομίας και τους κρατικούς μηχανισμούς ελέγχου. Οι αρχές πάνω στις οποίες θα οικοδομηθούν οι νέες δημόσιες επικοινωνίες και η πληροφορική υποδομή μας, μπορεί να έχουν σοβαρές πολιτικές συνέπειες στην οργάνωση και την ενίσχυση της κοινωνικής παρέμβασης στα τεκταινόμενα στο δημόσιο βίο, είτε αντίθετα στην συρρίκνωση της.

Βασικά δικαιώματα

– Ισότιμη πρόσβαση όλων στις ΤΠΕ και το Διαδίκτυο

Το διαδίκτυο σήμερα και οι ΤΠΕ αναδεικνύονται σε προνομιακό πεδίο διάχυσης τη γνώσης αλλά και κρίσιμων πληροφοριών της δημόσιας σφαίρας, όπως π.χ της δημόσιας διοίκησης. Μια κοινωνία στην οποία κάποιοι θα
έχουν πρόσβαση στον κόσμο των πληροφοριών, ενώ άλλοι δεν θα έχουν, θα είναι μοιραία μια κοινωνία αναπαραγωγής της ανισότητας και της αδικίας, μια κοινωνία όπου οι ΤΠΕ επικυρώνουν και αναπαράγουν απλώς τις ταξικές ανισότητες στην πρόσβαση στην γνώση. Η πρόσβαση στη γνώση και στον πληροφοριακό
πλούτο του διαδικτύου όμως, θεωρούμε πως πρέπει να είναι κοινή και ισότιμη, ακριβώς όπως κοινή και ισότιμη θεωρούμε πως πρέπει να είναι η πρόσβαση όλων μας στις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας καθώς και στις
υπηρεσίες της παιδείας, της υγείας και των τηλεπικοινωνιών. Τόσο διεθνώς, όσο και στη χώρα μας, μεγάλες μερίδες του πληθυσμού, στερούνται αυτό το δικαίωμα (και συχνά δεν γνωρίζουν καν πως το στερούνται), ενώ μια νέα διάκριση κάνει την εμφάνιση της χωρίζοντας τους πολίτες σε «πληροφοριακά φτωχούς» και «πληροφοριακά πλούσιους». Το Ψηφιακό χάσμα που χωρίζει τους μεν από τους δε, γίνεται ένα ακόμα ταξικό σύνορο-φραγμός σε μια κοινωνία ίσων ευκαιριών και δικαιωμάτων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει από το 2005 διακηρύξει τη βούληση της να καταπολεμήσει το Ψηφιακό χάσμα, όμως η επιλογή της να το επιδιώξει στηριζόμενη βασικά στην ιδιωτική πρωτοβουλία δημιουργεί σοβαρά εμπόδια στην επίτευξη αυτού του. Όπως άλλωστε προβληματικές από την άποψη αυτή (αλλά όχι μόνο) υπήρξαν και οι κατευθύνσεις για ιδιωτικοποίηση των βασικών εθνικών τηλεπικοινωνιακών παρόχων και δικτύων. Οι ΤΠΕ δεν είναι προσβάσιμες σήμερα για όλους, τόσο για οικονομικούς, όσο και κοινωνικούς η πολιτισμικούς λόγους, κυρίως όμως διότι η ουσιώδης χρήση και η εκμετάλλευσή τους προϋποθέτει μια γενικότερη παιδεία: το πληροφορικό χάσμα δεν είναι παρά άλλη μια έκφανση του χάσματος παιδείας και εκπαίδευσης μέσα στις κοινωνίες και μεταξύ των κοινωνιών του πλανήτη.

Φτωχοί, μετανάστες αλλά και μεγάλης ηλικίας συμπολίτες μας π.χ. μένουν ακάλυπτοι από μια πολιτική καταπολέμησης του χάσματος η οποία στην πραγματικότητα δεν τους συμπεριλαμβάνει.

Και εντός των δικτύων όμως, η επιχειρούμενη τόσο διεθνώς, όσο και στη χώρα μας απόπειρα σύνδεσης των παρόχων πρόσβασης με παρόχους περιεχομένου δημιουργεί εν δυνάμει νέες ταξικές διαστρωματώσεις εντός
των δικτύων με χρήστες που θα διαθέτουν καλύτερες υπηρεσίες και πρόσβαση σε περιεχόμενο αξίας από την μια πλευρά και χρήστες που ακολουθούν τις εξελίξεις λόγω οικονομικής αδυναμίας. Αναγνωρίζοντας
πως οι ΤΠΕ είναι πλέον βασικό εργαλείο πρόσβασης στη γνώση, διεξαγωγής δημόσιας και ιδιωτικής επικοινωνίας, ατομικής η συλλογικής έκφρασης και τελικά πολιτικής ενδυνάμωσης θεωρούμε κρίσιμη την καταπολέμηση του Ψηφιακού Χάσματος, τόσο σε διεθνές, όσο και σε Εθνικό επίπεδο, αρχίζοντας από τα σχολεία.

– Στηρίζουμε τις προσπάθειες των κοινοτήτων του Ελεύθερου λογισμικού και των ειδικών προγραμμάτων είναι ο υπολογιστής των 100 δολαρίων για τη διαμόρφωση προϊόντων και υπηρεσιών προσβάσιμων από όλους ανεξάρτητα από την χώρα κατοικίας ή το εισόδημά τους (σημειώνουμε όμως το ειρωνικό της παροχής φθηνών ηλεκτρονικών υπολογιστών σε άτομα χωρίς πρόσβαση σε βασική παιδεία, σε χώρες χωρίς καν υλικά πόσο μάλλον εικονικά δίκτυα και προγράμματα εκπαίδευσης – εδώ πρέπει να υπάρξει μια κριτική του τεχνολογικού φετιχισμού και της πρόσδοσης στα τεχνολογικά αντικείμενα μαγικών απόϊστορικοποιημένων δυνατοτήτων).

Πιστεύουμε ότι κρίσιμο ρόλο καλείται να παίξει ο δημόσιος και ο αυτοδιοικητικός τομέας μέσω κοινωνικών επενδύσεων και ιδιαίτερα η δημόσια εκπαίδευση ως κέντρο πλέον των τοπικών κοινοτήτων και βασικός
εξισωτικός μηχανισμός μέσα στην οικονομία της γνώσης. Πιστεύουμε ότι θα πρέπει άμεσα να μηχανοργανωθούν όλες οι σχολικές μονάδες και να εκπαιδευθούν οι καθηγητές, αλλά και να αλλάξει
το σχολικό πρόγραμμα έτσι ώστε να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες που παρέχει η πληροφορική και το διαδίκτυο. Ταυτόχρονα θα πρέπει όλοι οι μαθητές να έχουν πρόσβαση σε υπολογιστές και κατάλληλο εκπαιδευτικό λογισμικό, στα πλαίσια της καλλιέργειας ενός μοντέλου γνώσης το οποίο θα είναι ανοιχτό, συνεργατικό, αντι-ιεραρχικό. Με το σχολείο ως κέντρο της κοινότητας πιστεύουμε ότι θα πρέπει ακόμα να δημιουργηθούν προγράμματα επιδότησης για τις κοινωνικά αδύναμες ομάδες (φτωχοί,
κάτοικοι των απομονωμένων περιοχών της χώρας, ηλικιωμένοι) προκειμένου να τους δοθεί η δυνατότητα να συμμετάσχουν στην πληροφοριακή επανάσταση. Καθοριστικής σημασίας θεωρούμε την δημιουργία ενός
προγράμματος δημόσιων επενδύσεων για τη δημιουργία δωρεάν ενσύρματων ή ασύρματων δικτύων υψηλών ταχυτήτων τα οποία θα διαχειρίζονται οι πολίτες σε επίπεδο δήμων. Επίσης θεωρούμε ότι θα πρέπει να αρχίσουν να παρέχονται δημόσιες υπηρεσίες και πληροφορίες μέσα από δίκτυα κινητής τηλεφωνίας, πράγμα που θα τις καταστήσει και φθηνότερα και πιο εύκολα προσβάσιμες από πλευράς τεχνογνωσίας. Η μεταφορά της υπολογιστικής εστίας σε όλο και φορητότερες συσκευές είναι, θεωρούμε, μια σαφής τάση που θα πρέπει να συνυπολογιστεί σε κάθε σχετικό σχεδιασμό.

Δημόσιος χώρος πληροφοριών

Το Διαδίκτυο και οι ΤΠΕ άνοιξαν τις ιδιωτικές μας τηλεπικοινωνίες στο δημόσιο χώρο. Στις ΤΠΕ ενυπάρχουν δυνατότητες ενίσχυσης της σχέσης των πολιτών με τη διοίκηση και την πολιτική αλλά και δυνατότητες
χειραγώγησής της. Οι πρόσφατες εμπειρίες από τα κινήματα δημοσιογραφίας των πολιτών και αντιπληροφόρησης που παρακάμπτουν την διαμεσολάβηση των ΜΜΕ και μεταφέρουν σταδιακά την δυνατότητα της ενημέρωσης στους ίδιους τους πολίτες, ενδέχεται να αποτελούν σημάδια αυτής της τάσης. Ελπιδοφόρα είναι ακόμα τα κινήματα πολιτών που οργανώνονται ή και δημιουργούνται ακόμα μέσα στα δίκτυα ή βρίσκουν
τρόπο να εκφρασθούν και να συντονιστούν μέσω του Διαδικτύου δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη δικτύων καλά ενημερωμένων ενεργών πολιτών και μιας κοινής σφαίρας δημόσιου διαλόγου και διαβούλευσης που δεν μπορεί εύκολα να τεθεί υπό τον έλεγχο καμίας εξουσίας, ιδιωτικής ή κρατικής.

Στο νέο αυτό πολύπλοκο, πολυμεσικό περιβάλλον είναι κρίσιμη η πρόσβαση όλων στις δημόσιες πληροφορίες, όπως π.χ. αυτές της δημόσιας διοίκησης. Η γραφειοκρατία του συγκεντρωτικού οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου φαντάζει μέσα στο νέο χωρίς όρια περιβάλλον του διαδικτύου σαν τεχνικό εμπόδιο το οποίο πρέπει να παρακαμφθεί, εφόσον στρέφεται κατά της ελευθερίας και των δικαιωμάτων των νέων δικτύων των
ενεργών πολιτών. Οι ορατές δυνατότητες δημιουργούν αιτήματα απλούστευσης και εξορθολογισμού των γραφειοκρατικών διαδικασιών και των δυσκίνητων συγκεντρωτικών σχημάτων. Ιδιαίτερα παράλογη σε ένα
πληροφορικό σύμπαν το οποίο έχει στο κέντρο του την άμεση διαθεσιμότητα κάθε είδους δεδομένων είναι η απόκρυψη (εσκεμμένη ή μη) δημόσιας πληροφορίας.

Οι δημόσιες πληροφορίες δεν μπορούν να είναι ιδιοκτησία κανενός άλλου παρά του συνόλου των πολιτών, αφού αποτελούν στοιχεία ενός νέου δημόσιου χώρου, ανοικτού και απαιτητικού ως προς την διάθεση δεδομένων και πληροφορίας που απευθύνεται σε αυτόν. Αυτό αφορά τις εκπομπές της ΕΡΤ και τα Δελτία Τύπου κάθε Υπουργού. Τις προκηρύξεις δημόσιων έργων και τα αποτελέσματα διαγωνισμών αλλά και τα στατιστικά στοιχεία της ΕΣΥΕ. Μέσα από το αίτημα για την δημόσια πληροφορία προβάλλει προφανώς
το αίτημα του δημόσιου ελέγχου των δημόσιων πεπραγμένων. Έτσι η ιστορική ανισορροπία πληροφόρησης κράτους/πολίτη μπορεί να αναστραφεί μέσω του διαδικτύου και της κουλτούρας της πληροφορίας που φέρει σαν κινηματικό του αίτημα: το ελάχιστο δυνατόν των πληροφοριών από τους πολίτες προς το κράτος, το μέγιστο από το κράτος προς τους πολίτες.

Υπό αυτό το πρίσμα φαίνεται κρίσιμο να μηχανοργανωθεί στο σύνολο του ο δημόσιος τομέας και να οργανωθούν και να διατεθούν οι πληροφορίες του με τρόπο σημασιολογικά επαρκή αλλά απλό, προσιτό, φιλικό προς τον κάθε χρήστη τους και μάλιστα με τρόπο που θα εγγυάται αυτή την πρόσβαση και
στο μέλλον. Το αίτημα αυτό θέτει με τη σειρά του ξανά επί τάπητος το αίτημα για διαφάνεια στην νέα τεχνολογική βάση και δυνατότητα που προσφέρουν σήμερα τα δίκτυα και οι υπολογιστές. Νέες μορφές κοινωνικού ελέγχου μπορούν να ενδυναμώσουν τη λειτουργία του κράτους, την αξιοπιστία και την αποτελεσματικότητα του χωρίς τις καταχρήσεις της γραφειοκρατίας.

Για να γίνουν τα παραπάνω θα πρέπει εκτός από την πλήρη μηχανοργάνωση της δημόσιας διοίκησης να ολοκληρωθεί σταδιακά και η ψηφιοποίηση των δεδομένων της πάνω σε ανοικτά διαλειτουργικά πρότυπα, να απλοποιηθεί η διάθεση τους προς τους πολίτες, να ενισχυθεί η χρήση ελεύθερου λογισμικού / λογισμικού ανοιχτού κώδικα και να υιοθετηθεί από τη διοίκηση, καθώς και να αναθεωρηθεί το καθεστώς τυχόν περιορισμών στην διάθεση αυτών των πληροφοριών προς όφελος των πολιτών. Ιδιαίτερα σε
ότι αφορά την χρήση ανοικτού λογισμικού οι ωφέλειες είναι άμεσες αφού μεταξύ άλλων π.χ. το δημόσιο θα απαλλαχθεί από την υποχρέωση καταβολής αδειών χρήσης, θα αποκτήσει έλεγχο της τεχνικής υποδομής του ενώ θα ενισχυθεί η ιθαγενής παραγωγή λογισμικού.

Ελευθερία της έκφρασης, ατομική και κοινωνική ασφάλεια

Κάθε πολίτης χρήστης των ΤΠΕ έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να ορίζει την τύχη των δεδομένων που παράγει και διανέμει στον παγκόσμιο ιστό, στα δίκτυα και τις ΤΠΕ. Ούτε οι πάροχοι υπηρεσιών πρόσβασης στο διαδίκτυο, ούτε οι μεγάλες εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, πληροφορικής και internet έχουν το δικαίωμα να κατακρατούν δεδομένα χωρίς τη ρητή συγκατάθεση του χρήστη των υπηρεσιών τους. Αλλά και αυτή ακόμα η
συγκατάθεση πολλές φορές μπορεί να είναι εκβιαστική ή προϊόν παραπλάνησης. Ως εκ τούτου υπάρχει ανάγκη νομικής προστασίας των προσωπικών δεδομένων και της ιδιωτικής ζωής των πολιτών. Στα πλαίσια
αυτά θα πρέπει να οριστούν κανόνες χρήσης της προσωπικής πληροφορίας, όχι μόνο σχετικά με την διάθεσή της, αλλά και με την αποθήκευση και την επεξεργασία της, τόσο στον ιδιωτικό, όσο και στον δημόσιο τομέα.

Απορρίπτουμε το καθεστώς που έχει επιβληθεί πλέον σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που υποχρεώνει τις εταιρείες να κρατούν δεδομένα των χρηστών τους για μήνες μετά τη διεξαγωγή οποιασδήποτε επικοινωνίας. Η
συγκέντρωση δεδομένων από πολλές διαφορετικές υπηρεσίες του διαδικτύου επιτυγχάνεται με όλο και μεγαλύτερη ευκολία ώστε να μην φαντάζει πια σενάριο επιστημονικής φαντασίας η σύσταση ενός ψηφιακού μεγάλου αδελφού. Άλλωστε, τώρα που η ψηφιακή τεχνολογία οδηγεί μοιραία σε μια άνευ προηγουμένου συσσώρευση προσωπικών δεδομένων στον ιστό και σε πάσης φύσεως βάσεις δεδομένων, πρέπει να λάβουμε μέτρα προστασίας ώστε να μην γίνει εφικτή η δημιουργία ενός «ψηφιακού αστυνομικού κράτους». Αντίθετα το κράτος οφείλει να εξασφαλίσει την προστασία των πολιτών από κάθε άτομο ή οργανισμό που επιβουλεύεται τις ελευθερίες τους.

Ταυτόχρονα θα πρέπει να διαφυλαχθεί το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης, το δικαίωμα κάθε χρήστη να παραμένει επώνυμος, ψευδώνυμος ή ανώνυμος – εν τέλει το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού της επικοινωνίας του. Οι νομικοί ερίζουν ακόμα για το που βρίσκονται τα όρια ανάμεσα στην ασφάλεια και την δημόσια έκφραση, όμως πιστεύουμε ότι δεν θα πρέπει να γίνει το πρώτο αφορμή για την περιστολή ή τον έλεγχο των ατομικών και πολιτικών ελευθεριών των πολιτών. Επιθυμούμε η δημόσια
συμμετοχική επικοινωνία που εκτυλίσσεται στις μέρες μας μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας να στηρίζεται στην ανοχή και την ενεργό συμμετοχή των πολιτών, οι οποίοι θα καταδικάζουν φαινόμενα λαϊκισμού, ρατσισμού,
φασισμού, μισαλλοδοξίας κ.α. με την απόρριψη και την παραγωγή ανταγωνιστικών παραδειγμάτων και όχι δια της καταστολής, παρεκτός και αν απειλείται η ζωή ή η σωματική ακεραιότητα κάποιου. Θέλουμε να
κατακτηθεί μια νέα ισορροπία ανάμεσα στα ατομικά και τα κοινωνικά δικαιώματα η οποία να οδηγεί σε μια επικοινωνία της ανοχής.

Ενίσχυση των κοινοτήτων του ελεύθερου λογισμικού

Δεν μπορεί να υπάρξει ελεύθερος δημόσιος χώρος στα δίκτυα αν δεν είναι ελεύθερα και προσβάσιμα από όλους τα εργαλεία που τον παράγουν και τον συντηρούν. Ο νέος αυτός δημόσιος χώρος πληροφοριών δεν μπορεί να τελεί υπό την ομηρία των ιδιωτικών εταιρειών. Το κράτος θα πρέπει να λειτουργεί πάνω σε ελεύθερο λογισμικό ανοικτού κώδικα και σε ελεύθερα ανοικτά διαλειτουργικά πρότυπα και μορφότυπους αρχείων σε όλα τα επίπεδα της διοίκησης.

Οι ΤΠΕ είναι άρρηκτα δεμένες με τη γλώσσα και τις πολιτισμικές μας αντιλήψεις περί οργάνωσης, διοίκησης και πολιτικής. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να ενισχυθούν οι τοπικές πρωτοβουλίες κοινοτήτων και
μικρομεσαίων επιχειρήσεων που απαντούν σε αυτές τις ανάγκες σε επίπεδο λογισμικού. Ακόμα παραπέρα οι ιδέες του κινήματος για το ελεύθερο λογισμικό ανοικτού πηγαίου κώδικα εμπνέουν σήμερα μια σειρά από
παρεμφερή εγχειρήματα, όπως η ανοικτή εκπαίδευση, η συνεργατική οικονομία και οι κοινοτικές οργανώσεις, ιδέες που ανήκουν δυνητικά στον χώρο της οικογένειας των ιδεών της Αριστεράς για την οργάνωση της
κοινωνίας.

P2P

Όπως πρέπει να είναι ελεύθερα και διαθέσιμα σε όλους τα εργαλεία λογισμικού που αναπτύσσουν οι κοινότητες των προγραμματιστών σε όλο τον κόσμο, έτσι πρέπει να είναι και τα προϊόντα της γνώσης και του πολιτισμού. Η δευτερογενής δημιουργία στηρίζεται στην πρωτογενή και αυτό είναι ένα κοινωνικό δικαίωμα που σήμερα, περισσότερο από ποτέ πρέπει να προστατευθεί και διαφυλαχθεί προς όφελος όλων. Από τα προϊόντα της επιστημονικής έρευνας, έως τα προϊόντα πολιτισμού είναι κρίσιμο να διασφαλίζεται η πρόσβαση όλων σε αυτά καθώς και η δυνατότητα επαναχρησιμοποίησης τους (remix). Για αυτό και θεωρούμε κρίσιμη την αντιμετώπιση του ζητήματος των πνευματικών δικαιωμάτων. Η ψηφιακή τεχνολογία αλλάζει την δυνατότητα δημοσίευσης, διανομής ενός πνευματικού προϊόντος αλλά και τη δυνατότητα αντιγραφής του. Μέχρι να οριστικοποιηθούν οι αλλαγές που κυοφορούνται σήμερα στην βιομηχανία παραγωγής προϊόντων πνευματικού χαρακτήρα, θα πρέπει να διασφαλιστεί το δικαίωμα των πολιτών στην κοινή τους χρήση, δηλαδή το δικαίωμα να
ανταλλάσσουν μεταξύ τους πνευματικά «ιδιόκτητα» αρχεία . Οι τεχνολογίες Peer to Peer εκτός από τη χρήση τους για «παράνομη ανταλλαγή αρχείων» είναι και εξαιρετικά εργαλεία συνεργασίας και συμμετοχής και ως τέτοια πρέπει να διαφυλαχθούν. Θα πρέπει να επιτραπεί η μη εμπορική χρήση των προϊόντων αυτών από την κοινότητα και να προστατευθούν τα δικαιώματα των δημιουργών. Αντίθετα θα πρέπει να διώκεται η εμπορική καπηλεία της δουλειάς των δημιουργών. Μια δημόσια οικονομία των πνευματικών προϊόντων κάθε είδους μπορεί να διαφυλάξει τόσο το κοινωνικό δικαίωμα χρήσης όσο και το ατομικό δικαίωμα του εκάστοτε παραγωγού. Σημαντικό ρόλο σε μια αριστερή αντιπρόταση για την ψηφιακή δημιουργία θα πρέπει να παρέχουν τα σχήματα αδειών τύπου Creative Commons, Copyleft και άλλες συναφείς μορφές συλλογικής κοινής χρήσης και διάδοσης των πνευματικών έργων. Οι ιδέες αυτές και οι μορφές αυτές διάθεσης πνευματικών προϊόντων, που πηγαίνουν πέρα από το ιδιοκτησιακό μοντέλο στην διαμόρφωση μιας συλλογικής κοινοκτημοσύνης κάθε λογής πόρων, μπορούν να φανούν χρήσιμες και να παράσχουν έμπνευση και σε άλλους χώρους οικονομικής
και πνευματικής δραστηριότητας.

Κατακλείδα

Είναι η στιγμή να εργαστούμε για ένα δυνητικό χώρο, ελεύθερο, δημόσιο και κοινοτικό. Να αποσυνδέσουμε τον χρόνο και τις φαντασιακές μας κοινότητες από την αγορά και τις επιδιώξεις της. Να μην μετατραπούμε
σε δωρεάν γρανάζια παροχής περιεχομένου κάποιας μηχανής παραγωγής κέρδους, ούτε σε στόχους προσωποποιημένου μάρκετινγκ. Να οικειοποιηθούμε τα Νέα Μέσα και να αντλήσουμε από την παγκόσμια πλέον
εμπειρία χρήσης τους νέες ιδέες στην κατεύθυνση της απελευθέρωσης, της δημοκρατίας και του Σοσιαλισμού.

Filed under: Κείμενο, Προγραμμα, πληροφορική, συνέδριο, τηλεπικοινωνίες, Αρχές και κατευθύνσεις, διαδίκτυο, θέσεις